قرمز دون، آئین سنتی ترکمن ها در کورس های سوارکاری و یادگاری از سنت دیرینه و پرپیشینه این قوم است که اکنون رواج چندانی ندارد. این آئین سنتی که همزمان با مسابقات کورس سوارکاری و قبل از شروع مسابقات اصلی به صورت آئینی برگزار می شود تا شمه ای از فرهنگ کهن ترکمن را به نمایش گذارد.
در این آئین، دو یا چند سوارکار با پوشش ترکمنی و با اسب ترکمن به حرکات نمایشی و آئینی در طول مسافت کورس می پردازند و این آئین سنتی علاقمندان زیادی به خود جذب کرده است. این آئین را از آن جهت «قرمز دون» نام نهاده اند که لباس چابکسوارن قرمز بوده و استفاده از لباسهای محلی ترکمن زیبایی خاصی به این کورس بخشیده است.
همزمان با برگزاری کورس قرمز دون، بخشی ها یا نوازندگان ترکمنی می نوازند و موسیقی و هنر ترکمنی با ورزش سوارکاری که ریشه در فرهنگ ترکمن ها دارد عجین و آمیخته می شود.
قرمز دونها پس از قرار گرفتن در «دپار» یا خط شروع مسابقه پس از آنکه نیمی از مسافت کورس را به حرکات نمایشی و آئینی می پردازند، به صورت رسمی کورس را آغاز می کنند و از بین آنها بک نفر به عنوان قهرمان این کورس معرفی می شود.
طول مسافت کورس قرمز دون بین 1000 تا 1500 متر در نوسان است و در این کورس از اسب های اصیل ترکمنی که امروزه شمار آنها رو به کاهش و نابودی است، استفاده می شود.
قرمز دون، نمادی از آئینهای سنتی و پرپیشینه ترکمن ها بوده که امروز در گذر زمان و در فرآیند دود و دم و ماشینی شدن در حال فراموشی است و تنها در مسابقات سوارکاری یادی و نشانی از آن هویداست.